Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. De horeca kent vele verlokkingen. Aan welke van de zeven hoofdzonden maken wij ons schuldig? Deze keer in de biechtstoel: eigenaresse, sommelier èn gastvrouw van restaurant De Librije, Thérèse Boer. Echtgenoot Jonnie Boer luistert en praat mee. Hoe ervaart hij haar zonden?
IJdelheid
Ik vind het belangrijk om er verzorgd uit te zien, maar ik kijk absoluut niet vaak in de spiegel. Natuurlijk ben ik ook wel onzeker. Ik wil niet te dik worden en daarom sport ik twee keer per week. Jonnie en ik hebben ook onze gezamenlijke bokssessie. Voor De Librije streef ik altijd wel naar perfectie. Alles moet mooi en fijn zijn. Hierin ga ik ook ver, want het moet tot in detail kloppen.
Jonnie: Thérèse zoekt naar bevestiging. Dan vraagt ze of ik iets mooi vind en als ik zeg dat ik dat niet vind, gaat ze alsnog haar eigen weg. Haar kleding is niet altijd handig voor de gelegenheid. Als we bijvoorbeeld paddenstoelen gaan plukken, heeft ze haar hoge hakken en een rokje aan. Of andersom: als ik vind dat ze wat meer had mogen uitpakken qua kleding, kiest zij juist voor iets makkelijks.
Luiheid
Ik ben echt allesbehalve lui. Niet op de zaak, ook niet privé. Ik ben een harde werker en als er iets geregeld moet worden, moet dat het liefst ook zo snel mogelijk. Wij zijn zelf altijd op de zaak aanwezig en zijn daardoor nauw betrokken. We hebben dus veel contact met ons personeel en dat werkt heel prettig.
Jonnie: Dit woord kent ze inderdaad niet. Ze heeft wel een rustmoment nodig en deze pakt ze ook. Al staat de wereld in brand, als ze op dat moment weet dat ze haar rust moet pakken dan doet ze dat. Dat versta ik onder de noemer verstandig. Daarnaast kan Thérèse sneller opruimen dan ik kan denken. Ze heeft altijd de vaart erin.
Lust
Jonnie is mijn grote liefde. We zijn samen sinds mijn zeventiende. Het feit dat we samen eigenaar zijn van De Librije, werkt voor ons heel goed. Als vinologe houd ik natuurlijk enorm van wijn. Ik kan genieten van een licht hout gelaagde chardonnay of een sauvignon blanc. Jonnie en ik gaan graag samen uit eten bij onze collega’s, ook in het buitenland. Lekker eten gecombineerd met mooie wijnen, fantastisch. Als ik vrij ben, mag ik graag ’s middags een paar glazen wijn drinken. Deze smaken me dan nog lekkerder dan ’s avonds.
Jonnie: Ik versta er wat anders onder dan wat zij hier benoemt en dat bedrijft ze net zo goed als wijn drinken…
Gulzigheid
Wat ik niet kan weerstaan is hele pure chocolade. Gelukkig is deze variant gezond, dus dat scheelt weer. Ik eet namelijk iedere dag wel een stuk chocola. Ik kan ook geen genoeg krijgen van Jonnie én uiteraard van wijn. Qua drank ken ik mijn grenzen en weet ik heel goed wat ik aankan. Soms ga ik toch over de scheef; laatst ging ik met vriendinnen en onze mannen varen door de grachten van Zwolle. Er ging veel wijn mee aan boord en deze vloeide toen ook rijkelijk!
Jonnie: Thérèse is niet gulzig, op geen enkel vlak. Ze deelt alles.
Hebzucht
Ik omring mij het allerliefst met lieve mensen om mij heen. Mijn man, kinderen, familie en dierbare vrienden. Ik ben niet materialistisch, Jonnie ook niet. Wij hechten daar geen waarde aan. De hebzucht slaat bij mij alleen toe bij wijnen en als ik mooie kleding zie. Er zijn een aantal mooie dameskledingzaken in Zwolle en zij maken een selectie voor mij. Toch shop ik minder dan vroeger, een opluchting voor Jonnie.
Jonnie: Als Thérèse kleding, tassen of schoenen ziet die ze moet hebben, dan zal ze het krijgen ook. De enige reden dat ze het niet zou kopen, zou zijn dat het veel te duur is.
Woede
Ik kan heel slecht tegen oneerlijkheid en weinig motivatie bij het personeel, daar word ik echt boos om. Wij werken met hart en ziel voor de zaak, dan kan zoiets je tegen de borst stuiten. Tevens hebben wij weleens te maken met vooroordelen en dat vind ik best moeilijk. Mensen hebben een mening over je die ongegrond kan zijn. Je kan je niet verdedigen en dus moet je erboven staan. Dat doe ik ook, maar dit is niet altijd even gemakkelijk. Als ik echt boos word, dan blijf ik toch altijd rustig. Uiteindelijk wint eerlijkheid het altijd.
Jonnie: Thérèse kan van woede in haarzelf exploderen. Niemand die het ziet, behalve ik. Ze vreet zich dan helemaal op van binnen. Dit kan bijvoorbeeld door een oneerlijke recensie. Ik vind het knap hoe ze dit onder controle heeft, ze blijft altijd heel tactisch.
Jaloezie
Vroeger kon ik jaloers worden als Jonnie aandacht kreeg van andere vrouwen. Nu heb ik dat niet meer. Waar ik wel jaloers van kan worden, zijn succesvolle mensen die hun schaapjes op het droge hebben. Wij hebben nu niet de mogelijkheid om het rustiger aan te doen en we blijven investeren. Dat willen we ook, we vinden het belangrijk om vernieuwend te blijven. Maar omdat ons geld in De Librije zit, zijn wij nu absoluut niet in de gelegenheid om op onze lauweren te gaan rusten. Wij hopen uiteindelijk wel op een punt te komen dat we de boel de boel kunnen laten en dan kunnen gaan genieten van ons leven samen.
Jonnie: Vroeger was Thérèse jaloerser, maar de jaloezie is er nog wel hoor. Als ik aandacht krijg van een mooie dame, dan kan ik het wel aan haar merken. Ik betrek Thérèse dan bijvoorbeeld bij het gesprek.
